STEFAN GEORGE: SZÖKTETÉS
Írta: Szollosi David Dátum: June 07 2015 07:16:45
V

Telj meg illattal, határ,
Szomjas kékedben fürödjünk;
Tündöklőbb legyen a testünk
A ragyogó harmatnál.
Teljes hír

ENTFÜHRUNG

Zieh’ mit mir, geliebtes Kind,
In die Wälder, ferner Kunde;
Und habst du als ungebind
Nur mein Lied in deinem Munde.

Baden wir im saufen Blau
der mit Duft umhüllten Grenzen,
Werden unsre Leiber glänzen,
Klarer scheinen als der Tau.

In der Luft sich silberfein
Fäden uns zu Schleiern spinnen,
Auf dem Rasen bleichen Linnen,
Zart wie Schnee und Sternenschein.

Unter Bäumen um den See
Schweben wir vereint uns freuend,
Sachte singend Blumen, streuend
Weisse Nelken, weisse Klee.
________________________________


SZÖKTETÉS

Drága gyermek, szökj velem
Kószálni a messzi erdőn;
Szárnyaljon az énekem
Ajkadról szabadon, zengőn.

Telj meg illattal, határ,
Szomjas kékedben fürödjünk;
Tündöklőbb legyen a testünk
A ragyogó harmatnál.

Levegőben finom szál
Szőjön körénk ezüst fátylat,
S legyen csillag-, hókáprázat
Gyepen a finom fonál.

Fák alatt, a tó körül
Szálljunk fehér virágokkal;
Színüknek a szemünk okkal,
Daluknak szívünk örül.

* * * * *