Csengey Gusztáv: Mosolyog a szép múlt / Lächelt die schöne Verga
Írta: Toni Dátum: May 20 2022 08:35:35
M

De mi az? . . . lm’ egyszer hallok édes hangot,
Messze kis falumból esteli harangot . . .
Valami nóta zeng a régi bűbájjal:
»Tele van a város ákácfa-virággal . . .«
Teljes hír



Mosolyog a szép múlt

Mosolyog a szép múlt bús emlékeimben —
Körülöttem lassan elváltozott minden;
Azt se’ tudom néha, hova, merre vágyom? . . .
Nem vagyok már otthon sehol a világon.

De mi az? . . . lm’ egyszer hallok édes hangot,
Messze kis falumból esteli harangot . . .
Valami nóta zeng a régi bűbájjal:
»Tele van a város ákácfa-virággal . . .«

Látom a falunkat, magamat is benne,
Pajtások jókedve mintha körülvenne,
Megtelik a lelkem az édes bűbájjal,
»Akácfa-virágnak édes illatával . . .«

Kimegyek . . . keresem. Nem itt a hazájok,
De azért ákácfát még itt is találok;
Illatát a szellő éppen felém hozza . . .
»Bolyongok alattuk ébren álmodozva.«

Messze vagyok immár a város zajától,
Egész sor van itten csupa ákácfából,
Fürtjeik köszöntnek halkan ingadozva,
»Minthacsak mindegyik nekem illatozna.«

Oh az a bús nóta sírva csak hadd zengjen,
Régi szép hulláma hadd ringasson engem ;
Úgy suhanok halkan át a másvilágba . . .
Hullj reám — boríts el, ákácfa virága ! . . .

Eperjes, 1903. jun. 14.

Csengey Gusztáv 1842 – 1925

Lächelt die schöne Vergangenheit

Lächelt die Vergangenheit über mein Rückblick-
alles um mich herum ist wie ein Haufen Schlick;
ich weiß es nicht einmal, wohin soll ich laufe?
Ich bin nirgendwo auf der Welt mehr zu Hause.

Aber was ist? … Ich höre einen süßen Laut
weit von dem kleinen Dorf, den Abendglocken laut …
ein Lied, als wollte den alten Charme vergüten:
„Die kleine Stadt ist voll mit Akazien-Blüten. “

Ich sehe unser Dorf und mich selbst auch darin,
als wäre die gute Laune Freunde von Irrsinn,
meine Seele ist erfüllt von süßem Lüftchen,
„Mit den süßen Düften von Akazien-Blüten. “

Ich gehe raus, ‘d suche. Ihre Heimat ist nicht hier,
doch Akazien-Bäume finde ich auch hier viel;
die Brise bringt der Duft zu mir von den Bäumen’.
„Ich wandere unter ihnen herumträumend. “

Ich bin jetzt schon sehr lang weit weg vom Lärm der Stadt,
doch hier noch sehr viele Akazien-Bäume fand,
ihre Cluster grüßen mich sanft schwankend, taubstumm.
„Als ob alle würden, nur noch für mich duften. “

Oh, lass dieses traurige Lied Weiterklingen
lass seine alte schöne Welle mich ringen;
und sanft gleite ich drüben in ewiges Raum,
du sollst mich bedecken, Blume, den Akazienbaum!

Eperjes, 14 Juni 1903

Fordította: Mucsi Antal-Tóni