Petőfi Sándor: Nézek, nézek kifelé / Ich schaue, schaue nach aus
Írta: Toni Dátum: Szeptember 26 2019 11:58:02
Gy.
Poéta lett belőlem, csak
Poéta . . .
Ott talán már káplár volnék
Azóta!
Teljes hír
![](https://lh3.googleusercontent.com/OleD__ih40Sw9KanG3ZXs_J8qo-rqgRIW7IZ5VeEJ74L_9e2kEo7TsZkaGYXjWWRFyDLirQ=s85)
Nézek, nézek kifelé …
1
Nézek, nézek kifelé az
Ablakon,
Ott merengnek szemeim a
Silbakon,
Jár a faköpönyeg mellett
Föl s alá,
Méltósággal,mintvalami
Kiskirály.
2
Sétifikáltam Így én is
Valaha,
Merthogy voltam, voltam én is
Katona,
Fekete-sárgára festett
Fák előtt
Villogtattam a hatalmas
Gyiklesőt.
3
Izzadtam a dicső borjú-
Bőr alatt
Bájos bakancs ékesité
Lábomat,
Szájam szörnyű halberdókat
Kiabált
És söpörtem a kaszárnya
Udvarát.
4
Hősi pálya, hősi pálya,
Gyöngy-élet,
Szégyen rám, hogy számot vetek
Te-véled,
Hogy letettem cserkoszorúd
Fejemről,
Elhajiték puskát, seprőt
Kezemből.
5
Hejh, de meg is vert az isten
Engemet,
Hogy elhagytam a vitézi
Életet,
Poéta lett belőlem, csak
Poéta . . .
Ott talán már káplár volnék
Azóta!
***
Petőfi Sándor, Nagy-Várad, 1847
***
***
Ich schaue, schaue nach aussen...
1
Ich schaue, schaue nach außen
durch Scheibe
dort versonnen die Augen, an
Schildwache,
er läuft unter hölzernen Dach
hin und her,
mit Würde, ob er ein großer
König wär.
2
Ich lief auch schon so hier nach dort
desolat,
weil ich war, war ich es auch, ein
Wachsoldat,
vor dem schwarz und Gelb gefärbten
Kirschbäumen,
mit den gewaltig blitzenden
Säbelchen.
3
Ich schwitzte unter ruhmvollen
Kalbsleder
zwei Stiefel bedeckten meine
Fußglieder,
mein Mund hat schrecklich laut geschrien:
Halt! Wer da?
Den Hof gekehrt als wäre ich
allein da.
4
Heldenbahn, Heldenbahn, ruf ich
Goldleben,
das gelogen habe, muss jetzt
zugeben,
dass den Eichenkranz wegnahm, von
meinem Kopf,
wegwarf das Gewehr und Besen
aus dem Topf.
5
Hey, der Herr Gott bestrafte mich
Handumkehr,
dass ich die Soldaten verlas
und das Heer,
aus mir wurde ein Poet, ein
literar
vielleicht wäre ich dort schon ein
Korporal!
***
Fordította: Mucsi Antal-Tóni